Let me be that evergreen tree of true love, with roots extending to the sun. In a world where the withering modern man forgets the essence of infinite love much like a potted plant oblivious to the caress of sunlight and the breath of fresh air.
DANISH pOETRY
Sample Poem
“Elsker på engen“
O’ ild og vind,
når de kolliderer…
Når ilden ulmer
og den dansende vind
gentænder gløde
med kraftigt vindstød.
Sammen brøler de.
O’ ild og vind,
når de elsker på engen:
Vinden gennemtrænger ilden
ildens flammerne
bryde gennem himlen
og oplyser
mørke himmelrummets galakser.
Når ilden flagrer i vinden
og vinden hyler
opvækkes englene i deres syv himle.
O’ ild og vind,
parrende elementer:
Jo stærkere vinden blæser,
desto vildere brænder ilden.
French Poetry
Sample Poem
“Laisse Tomber Ton Arme, Soldat“
Tes habits : loques déchirées
tâchées par le sang, recouvertes… des rides sur ta figure, en tous espaces
—tes yeux, soldat, tes yeux…
Tu t’es abîmé—immensément—
dans quoi as-tu sombré?
Lâche l’arme, soldat ; viens à moi, les mains vides.
Laisse-moi rendre tes mains parcheminées
et te guider jusqu’à notre maison.
Le héros des champs de bataille,
quitte ses guets nocturnes.
Même si c’est seulement pour une nuit unique,
viens à la maison, avec moi,
défais et éparpille ces
lambeaux d’habits
et révèle tes blessures, sculptures gravées
sur ton corps fort, nu et noueux.
Tu es
ce légendaire Arbre Sec1
en les ombres duquel
le Roi des Rois2 se battit.
Mais qui, néanmoins, laisse
les amants Graver sur son tronc
un nom plus un nom,
un corps plus un corps,
un homme plus un homme,
une âme plus une âme.
Couche-toi auprès de moi, soldat
en notre maison, entrelace ton corps avec le mien,
proche de mon souffle, respire.
Laisse-moi guérir tes meurtrissures—
avec délicatesse—
du bout de mes doigts.
Et alléger ta douleur
—avec élégance
—de tout mon amour.
pERSIAN POETRY
Sample Poem
“سکوت خدا“
هوا سرد است
و من چندان زنده بوده‌ام
که ظریف‌ترین نشانه‌هایِ پاییز
از چشمانم پنهان نماند.
خدا سکوت کرده است.
و من آوای نسیم پاییزی را
می شنوم
که در میان برگهای ضعیف و نیمه جان درخت بلوط می پیچد .
زیر پاهایم
پرهای سپیدِ پرنده‌ای،
ریخته
زیرپاهایم
برگهای زرینِ بی‌جانِ بلوط، ریخته
و این‌ها، کنار هم، در سکوت، آرمیده‌اند،
زیر پاهایم.
این سکوتِ خداست.
من در این آرامگاه قدم می‌زنم
و زیرِ پاهایم جهان‌هایی خفته‌اند.
خدا ساکت است.
و به پرهای پرنده‌ای می‌اندیشم
که روزی در آسمان به بالیدنِ خود می‌بالیدند
و به برگ‌هایِ بلوطی
که روزی بین زمین و آسمان
به خود می‌نازیدند
و به چشم‌هایی
که روزی آسمان را
با پرنده‌ای سپید
در خود جا داده بودند
و به دست‌هایی که روزی
بگهایِ درخت ِبلوط را
بین زمین و آسمان
نوازش کرده‌اند.
و به پیکرِ دلدادگانی
که روزی
زیر سایه‌ی درخت بلوط،
روی زمین،
آسمانِ بیکران
و پرنده‌هایِ سپیدِ بیدل
را به تماشا نشسته بودند.
خدا سکوت کرده
و این سکوتِ مُردگان است.
ENGLISH Poetry
Sample Poem
“Dimond”
My shining diamond,
How could you
shine so grand
If not for the pain of the cut,
If not for the hammer’s harsh blows
That bring you to quiver
From every facet.
But it’s not surprising,
Is it not because you emerged from a slumbering volcano’s womb?
Is it not because your father is fire and your mother is a mountain’s grandeur?
It’s not surprising,
That you are as unyielding as the mountain’s might
And shine like a fiery star’s light!
And the light is your ancient lover
That in every dream
In every union
Enhances your beauty’s gleam
And with regal grace
Guides you to radiance.
You shine
Like a full moon’s gleam
In the dark sky.
You shine
And bewitch the world with your splendorous sightliness.
My steadfast diamond,
How, how could you
Make love with light,
If not for the blows, if not for the cutter’s pressure
That brought trembling to your crystal body!
How could you,
My radiant gem!